De magie van het poppenspel
'Uhum.. Ik ben de presentator van vandaag.'' zegt een klein vingerpop- konijntje aan mijn vinger. Het konijntje is nog maar moeilijk te verstaan, zijn stemmetje is heel zacht en vraagt of iemand van de kinderen voor hem een microfoon heeft. Gelijk steken de aanwezige kinderen hun vinger op. 1 meisje wordt uitgekozen en binnen een paar seconden is haar vuistje omgetoverd in een prachtig werkende microfoon. Iets te goed wellicht.. Het konijntje krijgt plots een zware en luide stem zodra hij in de microfoon praat. De kinderen lachen, de verbinding is gelegd. Het konijntje verteld dat hij het eigenlijk best spannend vindt om voor de groep te moeten presenteren en vraagt naar tips. De kinderen komen een voor een met prachtige tips en doen voor hoe je stevig voor een groep kan staan. Ook de kinderen die het zelf eigenlijk spannend vinden om op de voorgrond staan, geven het konijntje nu tips. 'Recht op staan, luide stem, in het midden staan etc. Het konijntje neemt alles over en is heel enthousiast over de ideeën van de kinderen. Hij zorgt voor een regelrechte succeservaring. Door de tips en enthousiasme heeft hij geen microfoon meer nodig. Het konijntje vraagt of dat ze misschien nog leuke trucjes of dansjes kennen en deze aan elkaar willen zien. Het konijntje voorziet elke trucje/dansje van enthousiast commentaar. Een pop/ object is kwetsbaar en zonder oordeel. Wat er tegen wordt gezegd heeft vaak ook geen gevolgen voor het kind. Het voelt veilig en is een hele fijne manier om contact te leggen, ervaringen te mogen uiten en vaardigheden te leren. Het lijkt wel magie!